Spanning in San Galgano

De abdij van San Galgano, veertig kilometer ten zuidwesten van Siena, is een van de bijzonderste plekken in Toscane. De abdij heeft geen dak meer, geen schitterende fresco’s of glas-in-loodramen en de vloer is van gras.

Toscane_abdij-san-galgano-2.jpg

Op een vloer van gras vergaap je je aan de restanten van wat in de middeleeuwen een cisterciënzer klooster was. Als je hier in de vroege ochtend of de late avond komt, hoor je niks anders dan een serene stilte – slechts onderbroken door tjilpende vogels en krekels. De abdij werd gebouwd in de dertiende eeuw en was lange tijd in gebruik. De monniken leefden hier in stilte, in harmonie met de natuur en de seizoenen. Geniet van alle details van de huidige abdijruïne. Anders dan in andere kerken ligt de schoonheid hier niet in fresco’s, koepelgewelven en altaarstukken, maar in het samenspel van stenen, licht, schaduw, zon en wolken.

Toscane_abdij-san-galgano-1.jpg

La Rotonda di Montesiepi

Op een heuvel vlak bij de abdij vind je La Rotonda di Montesiepi, een kleine kapel die bekend staat om het zwaard van San Galgano in de rots. De vloer van de ronde kapel wordt onderbroken door een stuk rots, waaruit een klein stukje van een zwaard steekt. Het zwaard zou in 1170 in de steen terecht zijn gekomen, volgens een bekende legende door toedoen van ene ridder Galgano. Klinkt dat spannend of klinkt dat spannend?

Toscane_montesiepi-1.jpg

Galgano werd in 1147 geboren, in de buurt van Siena. Hij groeide op en besloot zich al jong bij de strijdkrachten van Siena aan te sluiten. Hij was trots op zijn carrière én op zijn zwaard, dat hij dag en nacht bij zich droeg. Op een nacht droomde hij over de aartsengel Michaël, die hem meenam naar Montesiepi. Hier werd Galgano opgewacht door de twaalf apostelen, die hem vroegen het zwaard voorgoed neer te leggen en in plaats daarvan een carrière als monnik te overwegen.

Toscane_montesiepi-2.jpg

Galgano zag dit niet zitten. Hij antwoordde dat het erg lastig zou zijn om zijn leven zo drastisch om te gooien. Nét zo lastig als met zijn zwaard, waarmee hij kon lezen en schrijven, een rots te splijten. Om zijn woorden kracht bij te zetten, sloeg hij met zijn zwaard op de rots. Tot zijn grote verbijstering verdween het zwaard grotendeels in de steen. Galgano zag dat als een teken van boven en besloot gehoor te geven aan het verzoek van de apostelen. Van de ene op de andere dag was hij geen ridder en soldaat meer, maar leefde hij als een kluizenaar in de heuvels rondom Montesiepi, met als enige gezelschap de dieren, de zon, de maan en de sterren.

(foto’s Carel Bruring)

Toscane_montesiepi-capp.jpg
Toscane_abdij-san-galgano-5.jpg